SÁBADO 13 DE ABRIL, ás 20:00 h:

* Souvenir: “Non é unha canción”

 

Xénero: artes do movemento e teatro contemporáneo

Idade recomendada: adulto (+16 anos)

Idioma: galego

Duración: 75 minutos

Prezo da entrada: 5 €

 

Ficha técnica e artística:

Dirección, dramaturxia e interpretación | David Alonso e María de las Llanderas

Deseño de iluminación e escenografía | Violeta Martínez 

Deseño e confección de vestiario | Carmen Triñanes e Daniela Rodas

Espazo sonoro | David Alonso

Asesoría de movemento | Olga Cameselle 

Deseño gráfico | María de las Llanderas

Deseño logotipo Souvenir | Laura Merchan

Fotografía e vídeo | Iria Casal 

Construción de escenografía | Daniel Rodríguez

Produción | Sabela Ramos

Distribución | Mar Alonso

Asesoría de comunicación | The Office Comunicación 

Dirección técnica en xira | Violeta Martínez

Técnico de son e audiovisuais | Sol Álvarez

 

Co apoio da AGADIC e coa colaboración de ACT Galicia.

 

SINOPSE:

David e María vestidas para ir de vacacións, preséntannos o espectáculo que imos ver. 

Non é unha canción, pero é algo parecido.

Algo pasa entre elas, pero non é posible entender o que.

Non é pasalo ben, nin pasalo mal, pero é algo parecido.

Algo raro lle sucede ao espazo ou está o espazo a facer algo raro con David e María? 

Non é un espectáculo, pero é algo parecido.

 

Souvenir é unha compañía galega de teatro contemporáneo e artes do movemento dirixida por David Alonso e María de las Llanderas. 

 

A súa primeira peza ‘O que é o raio nin maldita idea’ foi premiada no V Festival Pezas dun Teatro do Porvir, Galiza + Portugal (2022) organizado pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG). En xaneiro de 2024 estrean no Teatro Rosalía Castro da Coruña o seu novo espectáculo ‘Non é unha canción’ producido co apoio da AGADIC. Neste traballo, Souvenir explora o universo do turismo de masas e a intelixencia artificial a través do seu particular humor acedo e absurdo. 

 

Souvenir é un espazo de encontro e de experimentación lúdica. Interésanos aquilo que está fóra do entendemento racional e da lóxica psicolóxica. A intuición, o azar, as artes do movemento e a súa combinación coa palabra son algúns dos eixos que vertebran o noso traballo. Procuramos unha forma de estar no mundo improdutiva, inútil e festiva. Tamén nos encanta recoller estímulos accidentais da rúa, aos que chamamos souvenires, e que son a materia prima das nosas pezas.